Een mens loopt aan van alles voorbij dat de moeite waard
blijkt als er maar aandachtig naar wordt gekeken. Een grillige tak die afsteekt
tegen een strakke hemel, een toevallige compositie van vijf klosjes garen, de
afdrukken van vogelpoten in de sneeuw: het zijn cadeaus die voor het oprapen
liggen maar door weinigen worden gezien.
Een van die weinigen is fotograaf Herman Wouters, voor de
lezers van HP/De Tijd geen onbekende:
hij maakte onder andere schitterende portretfoto’s voor de mijn vroegere
interviewrubriek Jonge Jaren. Dit
weekeinde werd in het hoofdstedelijke architectuurcentrum Arcam zijn
tentoonstelling Brandgang geopend en
zijn gelijknamige boek gepresenteerd.
Herman Wouters legt zich meer en meer toe op kunstzinnige
fotografie. Hij heeft een trefzeker oog voor wat hij zelf stedelijke stillevens
noemt. Een veelkleurig kluwen kabels in het zand, een paarse brandblusser tegen
een gele muur, een schijnbaar gebeeldhouwde toren van tijdschriften: alledaagse
taferelen die je raken door hun esthetiek, hun authenticiteit of hun
onbeholpenheid.
Toen hij in Taiwan weer eens van die straatjuweeltjes
fotografeerde, vroeg hij zich af waar hij vergelijkbare beelden in het zo
geordende Nederland zou kunnen aantreffen. Toen realiseerde hij zich dat in ons
land brandgangen goede biotopen vormen voor van die scènes die niemand heeft
bedacht en toch over zeggingskracht beschikken.
Lees hier verder: http://www.hpdetijd.nl/2012-10-28/de-brandgang-anarchie-bij-u-achterom/
