zaterdag 17 oktober 2015

Alex Roeka, met uitroepteken


Vorige week nodigde De Wereld Draait Door hem nog uit om het tienjarige bestaan van dat programma muzikaal mee luister bij te zetten. Vandaag brengt Alex Roeka zelf zijn tiende CD uit: Voort. Het gelijknamige nieuwe programma gaat 26 oktober in de Kleine Komedie (Amsterdam) in première.

Ik volg Alex al vanaf zijn eerste stappen in de wereld van het Nederlandstalige lied, dik twintig jaar geleden, wilde niet wachten op de première en ging onlangs alvast naar een try-out in de stemmige Cultuurkapel van Deurne, heel benieuwd naar zijn herstart na een sabattical van een jaar. Het werd een fijne, intieme avond, waarop hij vooral nieuw materiaal vertolkte. Nieuw niet alleen omdat het nummers van zijn kersverse album betrof, maar ook omdat hij een stap verder leek. 

Niet dat hij van zijn geloof gevallen was. Als vanouds passeerden er volop schimmen uit de Hades, verlopen engelen, huilende wolven, vale kraaien en verwaaide zielen en werd er gezongen in de storm en gedanst op de kookplaat van de hel – bij Alex Roeka zijn Bosch en Breughel nooit ver weg. Maar daar bleef het niet bij. Hij zong ook een ontroerend lied over zijn moeder en eentje over de kracht van de liefde en een paar over levensdrift en energie. Ik heb hem wel eens grimmiger, zwarter, verlorener gehoord. Alleen al de titel, Voort!, wijst op elan en gedrevenheid, met uitroepteken zelfs. Al gaat het bij Roeka nooit om een naïef vooruitgangsgeloof, eerder om een romantische hoop dat er ginds, aan de einder, ooit nog iets moois te wachten ligt. 

Nu ik dit opschrijf, komt er ineens een beeld uit 1998 in me op. Het was een zachte winternacht. Hij was op ons trouwfeest geweest en wilde naar zijn logeeradres rijden. Omdat hij een slok of wat op had, haalden wij hem over bij ons te overnachten. Maar het is jullie huwelijksnacht, protesteerde hij nog. Dan zing straks nog maar een liefdesliedje voor ons, zeiden we. We gingen naar huis, Alex stemde zijn gitaar en begon aan een lied over de leugens van de liefde en natuurlijk ook over de verboden holen waar de verlopen spoken dolen en waar je levend wordt afgekloven . Zwarte romantiek, besloten we. Het was ons verzoeknummer.

Vele jaren later zet ik zijn tiende CD op. ‘Ik wil leven,’ heet het openingsnummer.
‘Ik wil leven als een dier
Leven, nu en hier
Leven recht erdoor
Ik wil leven – waar leef ik anders voor?’ 

Mooi zo, Alex.

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten