Op zoek naar iets heel anders stuit ik ineens op een
foto, verdwaald tussen vergeelde knipsels en rekeningen van hotels waar ik ooit
een mooie avond beleefde.
Het is een foto van Bambi, het topstoeltje van ontwerper
Borek Sipek. Ach, Bambi... Toen ik haar voor het eerst zag in het atelier van
Sipek was het meteen raak. Een vertederend schepsel van esdoorhout, staal,
messing en blauwe zijde, met gekromde pootjes en een leuning die de gebruiker
leek te willen omarmen. Sipek vertelde dat hij het stoeltje had bedacht op een
verliefd en dronken moment, en dat het een hommage was aan een danseres.
Ze stak haar armen naar me uit, deze frèle schoonheid, en
ik huiverde en op dat moment besliste ik dat ze ooit de mijne zou zijn. Maar
daar kwam 3500 gulden aan te pas en die had ik niet. Ik besloot te sparen. Na
jaren, het spaarpotje raakte al aardig gevuld, hoorde ik dat het stoeltje –
uitgebracht in een gelimiteerde oplage – een collector’s item was geworden en inmiddels
45000 gulden moest kosten. De hemel verduisterde.
Weer jaren later stond ik ineens oog in oog met Bambi, in
een Amsterdamse galerie. Toen even niemand oplette, heb ik haar zijden rug met
één vinger gestreeld, een laatste keer. En nu stuit ik ineens op die foto en
trilt de hele kleine liefdesgeschiedenis tussen een man en een stoeltje nog
even na.
