Dat was
me nogal een scoop van de Volkskrant:
het idee dat liefde gelukkig maakt, is niet meer dan een mythe.
De lezer
kwam het nieuws pas tegen na een uur bladeren in de dikke zaterdagkrant. Ver na
alle over ziekenhuisfraude, belastingontduiking, onbegrepen ganzen, de
EU-begroting, de drones van Obama, de mode van Jean Paul Gaultier en de vagina
van Courbet, stond ineens het èchte nieuws: mensen worden helemaal niet gelukkiger
van de liefde.
Ter
gelegenheid van Valentijnsdag was een hele bijlage aan Amor gewijd. In een kort
stuk schetste Lisa Bontenbal wat de wetenschap te melden heeft over de relatie
tussen liefde en geluk. Blijkens menig onderzoek noemen mensen met een partner
zich vaker gelukkig dan alleenstaanden. De bekende wetenschapper Ruut Veenhoven
bijvoorbeeld heeft dat al meer dan eens vastgesteld.
Single
Daarmee
is nog niet bewezen, merkte Lisa Bontenbal op, dat dit geluk te danken is aan
de relaties van de ondervraagden. Vervolgens wees ze op een vijftien jaar
durend onderzoek onder 24.000 mensen, waaruit bleek dat de respondenten niet gelukkiger
werden toen ze een relatie kregen, maar hetzelfde niveau van welbevinden
hielden als toen ze single waren. Dat resultaat spoorde met andere onderzoeken.
Daarnaast
bleek dat gelukkige mensen eerder een relatie aangaan en langer bij elkaar
blijven. Dus dat mensen met een partner zich wat vaker senang voelen dan
alleenstaanden, komt niet zozeer door hun fantastische relatie, concludeerde de Volkskrant: “Ze waren al gelukkiger
vóórdat ze hun valentijn in de armen vlogen.”
Verrukking
Daar
staan we dan. Bibliotheken zijn er volgeschreven over het wonder van de liefde,
dat mensen tot verrukking en vervulling zou brengen. Jaar in, jaar uit wordt
het al eeuwenoude Romeo en Julia nog
opgevoerd en wenen de toeschouwers weer mee met twee geliefden die het geluk
wordt ontzegd. Hoeveel schilders, beeldhouwers, fotografen, filmers hebben hun
talenten al niet uitgeleefd op passie, genot, extase of juist wanhoop,
duisternis en verlatenheid: gevoelens waarvan we dachten dat ze werden
opgeroepen door liefde en gebrek aan liefde?
Helemaal
mis. De Kus van Rodin, de Kus van Klimt, de Kus van Robert Doisneau: allemaal optisch bedrog. Casablanca, Gone with the Wind, Titanic,
Love Actually: mooi niet. Zowat het hele oeuvre van Alain
de Botton: helaas.
