Nou maak ik het wel érg bont.
Heb ik net geblogd dat met de jaren ook de onwijsheid komt, lever ik daar
prompt het gênante bewijs van.
Op 25 januari schreef ik over
mijn vers verworven status als hoogbejaarde en bekende dat ik van lieverlee
verstrooider en vergeetachtiger werd. Om op 29 januari opgewekt met een stukje
te komen waarvan ik niet doorhad dat ik het al eens geschreven had.
Daar kom ik zojuist pas
achter, nu ik mijn blog aanklik en het bedoelde stukje op mijn scherm zie
staan. Het gaat over de zorgverleners die mijn pad kruisen: de ‘witjassen’. Ineens
denk ik: heb ik dat koosnaampje niet al eerder gebezigd? Ik voer de zoekterm
‘witjassen’ in en heb meteen beet: 16 april 2015, een blogje met als kop ‘Word
geen fulltime patiënt’. Het begint zo: ‘Ik spaar witjassen. Dat is mijn troetelwoord
voor de dames en heren van de medische stand, die zo vaak in mijn agenda
opduiken dat het wel lijkt of ik er een verzameling van aanleg.’ En op 29
januari begin ik met: ‘Ik heb er maar een
hobby van gemaakt: witjassen verzamelen.’
Zo zijn er nog meer pijnlijke dubbels.
De opsomming van al die specialisten en therapeuten. De term fulltime patiënt. Dat
een mens méér is dan zijn mankementen. Dat er ook een leven is buiten de
wacht-, spreek- en behandelkamers, een leven vol ‘mooie, plezierige, warme, zinnige, zinnelijke, zintuiglijke,
verrukkelijke, bedwelmende, ontspannende, ontroerende en vervoerende
belevenissen, ontmoetingen en ervaringen’ (16-4-2015), een leven om ‘chansons te beluisteren, balletten te zien,
naasten te koesteren, schilderijen te beleven, letteren te lezen, bomen te
omhelzen, zonnestralen te vangen’ (29-1-2017).
Het is ondubbelzinnig
zelfplagiaat, zij het onbewust en met de fraaiste bedoelingen, namelijk om mijn
vele lezers te dienen met een verse greep uit de schatkamers van mijn geest. Die
lezers hadden natuurlijk al lang door dat ze een variatie op een eerder kunstje
kregen voorgeschoteld. Meewarige of verontwaardigde reacties bleven uit –
waarschijnlijk uit compassie of onvoorwaardelijke trouw. Daarvoor mijn dank. Inclusief
het binnenpretje dat ik vandaag toch maar mooi voor de derde keer uit hetzelfde
vaatje weet te tappen. Ik denk dat ik
het de volgende keer eens over witjassen ga hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten