Zomerzondag in het park

Een zomerzondag in mei. Het weer in topvorm, de hemel wow-blauw, een zwoele zuidenwind, zonlicht dat door het nog prille lover parelt. Hier knapt zelfs de hardnekkigste somberaar nog van op.

Een zomerzondag in mei en dus raken de parken bespikkeld met groepjes mensen die hier wat komen mijmeren, keuvelen, spelen, zonnen, flaneren, flierefluiten, minnekozen. Een hondje holt dolgelukkig achter weggeworpen ballen aan. Een in gedachten verzonken grijsaard inspecteert de exotische naambordjes van reuzen uit verre wouden die hier een halve eeuw geleden als dwergboompje begonnen. Een vermoedelijke dochter duwt de rolstoel van haar vermoedelijke vader, die daar zelf amper nog een vermoeden van zal hebben, zo gehandicapt als hij is. Een scootmobilist stopt op een schaduwplek en zuigt zijn longen vol zuurstof en zijn hoofd vol animo.

Duizend paardenbloemen staan tussen duizend andere eenvoudige bermbloemen. Ze behoren niet tot de florale adel, daarvoor zijn ze veel te talrijk, maar ze kleuren wel verkwikkend geel, wit en blauw. Het oogt ook heel enthousiast, zoals ze met z’n allen de kop opsteken, elk voorjaar weer, gratis en voor niks en zonder dat iemand erom hoeft te vragen.

Op deze vroege zomerdag kleuren de bezoekers het park verder in met hun fleurige kleren en de doeken die ze uitspreiden en de bekers en de flessen en het fruit en de zakjes brood die ze hebben meegebracht. Een verliefd jong stel. Twee stellen met vier kindjes. Een uitheemse familie uit misschien wel een oorlogsland. Zo zitten en liggen en dansen ze door elkaar heen: jong en oud, van hier of elders, arm en welgesteld, lenig en stram, uitbundig en ingetogen, mooi en minder mooi. Hier moet niets en mag van alles. In parken zijn kinderen verwekt, revoluties begonnen, complotten beraamd en hemels bestormd. Langs de parken staan de duurste huizen, over hun wandelpaden sloffen de sjofelste clochards. De liefde vindt er een passend decor. Wie verdriet voelt, vindt er troost, wie vermoeid is, rust. Een bochtig laantje, een vijver met twee zwanen, een groepje fiere bomen en een beeldhouwwerk – dat volstaat. Je kunt er op adem komen, onthaasten, onthechten, ontspannen, ontsnappen. Het park is vakantie. En nog om de hoek ook.