Huisje Godverdegodver (3)

Sodeju. Nondejussus. Na twee afleveringen van Huisje Godverdegodver dacht ik bijna van de herrie af te zijn. Zo lang kon het toch niet meer duren tot Buurman Decibel eindelijk klaar was met zijn megaklus. Maar jawel: de operatie is inmiddels zijn derde maand ingegaan. Dit Pinksterweekeinde. Heel het land gaat op deze vrije dagen naar een festival of meubelboulevard, maar niet Hij van Hiernaast: die pakt hamer, beitel, boormachine, slijptol en elektrische zaag en doehetzelft erop los.

Op 8 april – de overlast was toen drie weken gaande – schreef ik dat ik een Bed & Breakfast zou beginnen, Huisje Godverdegodver, waar ál te positieve mensen konden komen ontblijen op het inspirerende kabaal van belendende zijde. Daar bleek weinig animo voor, waarna ik mezelf op 24 april in een vervolgstukje probeerde wijs te maken dat ik me door al dat lawaai juist kon oefenen in onverstoorbaarheid en dat buurmans inspanningen eigenlijk puur naastenliefde behelsden. Maar vandaag verliest de boeddhist in me het weer van de vloeker.

Behalve erg geërgerd ben ik ook verbluft. Want hoe zit toch iemand in elkaar die het geen punt vindt om zonder één woord van toelichting of verontschuldiging zijn buren week in, week uit, ook op zon- en feestdagen, liéfst op zon- en feestdagen, te bestoken met pokkenherrie? Waarschijnlijk komt het niet eens in zo’n Tokkie op dat hij doorlopend overlast geeft en zit er alleen maar zaagsel en gruis op de plek waar bij ieder ander het sociale gevoel huist.

Tot dusver kende ik het type van de antisociale persoonlijkheid, de sociopaat, alleen uit de psychiatrie en niet van nabij. Het heeft geen zin in zo’n geval beleefd te verzoeken of het misschien wat zachter kan. Dat hebben we al eens geprobeerd – het leidde alleen maar tot botte weigeringen en vuile blikken. Past allemaal bij het type.

Ik kan hopen dat het buurhuis het nog eens begeeft onder die dagelijkse mishandelingen en zuchtend ineenzakt. Maar dan doemt meteen het schrikbeeld op dat buurman vervolgens aan zijn ultieme klus begint: sloop en herbouw, tot in de eeuwen der eeuwen. Ik kan overwegen te verhuizen en de koper van Huisje Godverdegodver vooral niet in te lichten over mijn redenen. Maar dan zit het er dik in dat die mij gaat aanklagen wegens verzwegen gebreken. Nee, ik pak het anders aan. Ik ga munt slaan uit onze misère. Dit is pas aflevering 3 van mijn kroniek over de klusbuur. Het wordt een daverend feuilleton, een pageturner van wel duizend pagina’s die de literaire wereld met stomheid zal slaan en mij beroemd en zeer, zeer welgesteld zal maken. De werktitel heb ik al: De Klop Op De Muur.