Het gaat niet van harte, want ik vind hem een geweldige
cabaretier, maar nu moet ik toch even hebben over een uitglijer van Ronald
Goedemondt. Die komt uit zijn show De R
van Ronald, die ik had opgenomen van TV en gisteren pas bekeek. Hij
bezorgde me een hoop plezier, op die anderhalve minuut na waarin hij de spot
dreef met de goede oude stoffen zakdoek. Hij zette die weg als zo’n vies snotvod,
een natte kledder die opa’s in hun broekzak bewaren, waar-ie stolt tot een
krokant bouwwerk, één prop afgrijzen.
Ik had me betrapt kunnen voelen, want ik ben ook grootvader
en draag doorgaans een stoffen zakdoek met me mee. Maar ik voelde me niet
betrapt, schudde alleen zacht het grijzende hoofd. Want Ronald mag een
geweldige cabaretier zijn, maar hij begrijpt niets van de zakdoek. Hier een
kort college.
Natuurlijk is de zakdoek heel geschikt om de neus in te
snuiten. Dat kan bij zorgvuldig draaien en manoeuvreren een paar keer, waarna
het kleinood in de was gaat en een nieuw exemplaar, zorgvuldig gestreken, uit
de zakdoekenlade wordt genomen. Maar de zakdoek kan zoveel méér.
Hij kan bijvoorbeeld tot pochet worden gevouwen en, in het
daarvoor bedoelde speciale zakje van het colbert gestoken, voor een zwierige
aanblik zorgen. Het verdient dan wel aanbeveling een vers, wit doekje te
gebruiken en geen zogeheten boerenzakdoek. De laatste is door zijn doorgaans
royale afmetingen wel weer geschikt om te gebruiken bij buiig weer, als immers
een heer wil voorkomen dat zijn dame in een regenplas zal stappen.
Een andere toepassing vindt de zakdoek wanneer er mensen uitgewuifd
moeten worden. Nemen wij bijvoorbeeld afscheid van onze oudtante die op cruise
gaat, dan trekken wij bij het wegvaren van haar schip op de kade onze zakdoek
en laten die een tijdje weemoedig wapperen in de wind. Zorg ook hier voor een
nog onbesnoten lapje.
Verder kan de zakdoek nog heel goed dienen om te troosten en
opwellende tranen te stelpen, zoals ik zelf heb gemerkt tijdens lezingen, als
lezeressen het wel eens te kwaad kregen met gevoelige passages. Op broeierige
dagen wordt de zakdoek gebruikt voor het wissen van klamme voorhoofden en om
zichzelf wat koelte toe te wuiven. En een knoop in de zakdoek herinnert aan een
belangrijk agendapunt.
Wikipedia weet nog te melden dat in de recente jaren
zeventig in San Francisco het gebruik ontstond, een zakdoek uit de kontzak te
laten hangen als teken van homoseksualiteit. ‘Met de kleur werd aangeduid wat
de voorkeur was (bijvoorbeeld lichtblauw voor orale seks of grijs voor bondage)
en met de positie (linker- of rechterkontzak) of dit actief of passief was,’
aldus deze Wiki.
Al met al komt de stoffen zakdoek dus van pas het gaat om gezondheid,
relaties, cachet, wellevendheid en het geheugen en dient hij niet alleen oude opa’s,
maar ook jonge nichten en andere amants en helpt hij zowel de boer en de ridder
als de dandy. In zijn ontroerende eentje vertegenwoordigt onze zakdoek een hele
cultuurhistorie. Daar, beste Ronald, kan geen tissue tegenop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten