Even peinzen over peinzen

Foto: ANP

“Zit je te piekeren, of zit je te mijmeren,” vraagt mijn vrouw als me in een starende pose voor het raam aantreft. Ik heb er niet meteen een antwoord op, het is zo’n vraag om even op te broeden.

Ik was niet echt aan het piekeren, geloof ik. Aan dat woord kleeft iets zwaars en moeilijks. Wie piekert, loopt ijsberend door de kamer terwijl hij almaar op een probleem kauwt. En hij kauwt en herkauwt en herherkauwt, maar hij komt er niet uit. Hij sjokt maar rond in zijn vicieuze cirkel, van het kastje naar de muur, van hot naar her, van hier naar ginder, zonder ooit ergens te arriveren. Als de piekeraar niet oppast, breekt hij zelfs het hoofd. Nee, ik was niet aan het piekeren.

Maar aan het mijmeren was ik evenmin. Zo looiig als piekeren is, zo licht is mijmeren. De mijmeraar zit met de handen achter het hoofd gevouwen in zijn luie stoel te dagdromen over de goede zaken van het leven, huppelende kinderen, bijvoorbeeld, een koel glas op een warm terras, madeliefjes in de lentezon, en dan glimlacht de mijmeraar sereen, tevreden met de afwezigheid van sores en complicaties. Nee, ik was ook niet aan het mijmeren. Wás ik maar aan het mijmeren.

Ik denk dat ik gewoon aan het peinzen was. Peinzen strekt zich uit over lastige en gemakkelijke terreinen, fraaie en lelijke, grappige en verdrietige. Je kunt peinzen over de negentiende eeuw en over die ontmoeting van gisteravond, over betekenissen en bekentenissen, over de liefde en de dood, over de wetten van de kosmos en de vormgeving van de paperclip. Je kunt peinzen achter een bureau, aan de bar, op een boulevard en in de kerk. De peinzer wandelt kalm de weg van zijn gedachten af, slaat nu en dan een zijstraat in, en mijdt intuïtief doodlopende stegen en crossbanen voor snelverkeer. Peinzen wil ook wel eens – en vaker dan piekeren of mijmeren – leiden tot een idee, een aanpak of een uitweg. Peinzen is dus een bedachtzame en constructieve besogne.

Denken kan allerlei vormen aannemen, van dubben, tobben, wikken, malen, prakkiseren en filosoferen tot piekeren, mijmeren en peinzen. De laatste is me het liefst, denk ik.