Dada Seija

Seija. Zo heet ze dus, mijn kersvers kleindochtertje dat gisteren ter wereld kwam, in blakende staat, zij het een beetje verfomfaaid, maar zo gaat dat met ter wereld komen.

Een geboorte is de gewoonste zaak ter wereld, dat kan werkelijk iedereen bevestigen, en toch blijft het een regelrechte sensatie hoe uit een verliefd moment tussen twee mensen een heel nieuw leven kan voortvloeien. Ik zag het kindje liggen in de armen van onze dochter, gisteravond, en was weer perplex over het mirakel van de menselijke schepping, een mirakel dat wel te begrijpen maar niet te bevatten is. Potdomme, wat zaten we daar een partijtje gelukkig te wezen samen.

Ik keek naar dat kleine gezichtje en die piepkleine knuistjes en zag ineens weer een foto voor me van mijn vader met mijn eerste kindje op schoot, een grote verweerde opahand die voorzichtig een paar roze babyvingertjes omsloot. Ik had hem zeven jaar geleden als grootvader afgelost, zoals mijn dochter nu was opgeschoven naar de rang der moeders. We komen en gaan, net als de dagen, de jaren, de eeuwen. Het komen schenkt meer vreugde dan het gaan, maar die gedurige cadans van het leven biedt toch ook wel schoonheid en troost.

Vanmiddag had ik eigenlijk naar een bijeenkomst over prostaatkanker willen gaan, een maandelijks treffen van lotgenoten die leren van elkaars verhalen. Maar toen het afgesproken uur naderde, schoof ik achter mijn beeldscherm. Ik had meer zin om nog even in de sfeer van het nieuwe leven te verkeren dan om te praten over de gevaren die later in het leven kunnen opdoemen.

Dus, lieve Seija, ga ik het nog even over jou hebben en niet over boze cellen. Je ouders hebben je een mooie naam gegeven, meisjeklein. Die klinkt niet alleen vriendelijk en helder, maar heeft ook inhoud. Seija verwijst enerzijds naar een antieke Romeinse godin van het nieuwe leven en de nieuwe oogst, en anderzijds naar het oude Finse woord Seijas, dat sereen, kalm, helder en rustig betekent. Belangrijke woorden. Open staan voor het nieuwe, het leven weten te oogsten en innerlijke rust bewaren: het lijkt wel een recept voor het bestaan. – Maar hoor opa nou toch eens... Trek je er maar niks van aan, Seija, eerst maar eens jarenlang spelen, spelen, spelen. Dada!