Applausje voor de Vriendelijkheidspartij

Het wemelt van de nieuwe partijtjes die willen meedoen aan de komende verkiezingen. Maar er is gelukkig ook een nieuwe partij die helemaal niet aan een Kamerzetel denkt. Dat is de Vriendelijkheidspartij, een creatie van taalkundige Wim Daniëls.

Hij kwam er daags voor Kerst mee: “Als ik nou ook eens een nieuwe politieke partij begin: de Partij voor de Vriendelijkheid, die dan natuurlijk niet meer af te korten is tot PVV, want die afkorting is al bezet. De Vriendelijkheidspartij wordt het dan, de VP, met als voornaamste motto: wees vriendelijk voor elkaar. Dan kan er toch weinig misgaan, zou je zeggen. De Griekse dichter Aesopus zei het 600 jaar voor het begin van onze jaartelling al: 'Geen enkele daad van vriendelijkheid, hoe klein ook, is verspilde moeite.' Aanmelden voor een plaats op de kandidatenlijst kan hieronder.”

Dat leverde binnen de kortste keren 1,1 K aan positieve reacties op, waaronder een héél vriendelijke, die de kakelverse quasipartij maar meteen aan een fraai logo hielp (zie boven). Ik val Wim Daniëls ook graag bij. Vriendelijkheid mag wel eens in het zonnetje worden gezet. Er kleeft een onverdiende onnozelheid aan het begrip, alsof het een gemis aan kritisch vermogen en assertiviteit camoufleert. Ook wordt vriendelijkheid gewantrouwd omdat het misschien wel gespeeld is, of hypocriet, of commercieel gemotiveerd. Maar vriendelijkheid is zoveel méér dan naïef of leep.

In synoniemenlijsten heeft vriendelijk eenzelfde gevoelswaarde als aardig, attent, goedaardig, hartelijk, hulpvaardig, lief, menslievend, beminnelijk, voorkomend, welwillend en zachtmoedig: stuk voor stuk woorden die een ongemeen plezierige wereld oproepen, een wereld waarin mensen elkaar gedag zeggen, voor laten gaan, een dienst bewijzen, respecteren en met aandacht aanhoren. Kom daar maar eens om in de krochten van Twitter of het grimmige universum van Geen Stijl, waar elk woord wordt gedoopt in onverdunde gal en sociale warmte – nog een synoniem voor vriendelijkheid – wordt weggezet als aberratie van de Gutmensch.

Nee, geef mij dan maar die heer die nog weet wat hoffelijkheid is, die meid met haar stralende gezicht, de passant die zich verontschuldigt als hij me de pas afsnijdt, de boekhandelaar die vraagt wat ik van mijn vorige aankoop vond, de dokter die oren, ogen en tijd heeft, de buur die rekening houdt met zijn buren, de buschauffeur die op een hollende passagier wacht, de politicus die niet sneert maar inspireert.

Zolang het maar geen positivo’s zijn, want daar heb ik een godgloeiende fucking teringhekel aan.