Een bukuring van 10000 euro

Als stukjesschrijvers over hun kleinkinderen beginnen, kun je beter snel doorbladeren. Alsof het een natuurwet betreft, bloezen zulke stukjes altijd over van schattigheid en vertedering en bestaan ze eigenlijk uit één langgerekt aaahhh... Daar moet je maar tegen kunnen, dus click gerust door naar iets substantiëlers.

Want – ik zeg het fluisterend – ik wou het voor één keer, en daarna nooit meer, heus, beloofd, hand op mijn hart, hebben over Madee, mijn zes jaar jonge kleindochter.

Toen zij van de week hier was, was ik zelf niet erg in vorm. Moe van niks, zoals je dat hebben kunt met sommige kwalen, hing ik zwijgend in een stoel en noteerde werktuiglijk toe hoe zij verderop in de kamer zat te spelen. Zij was politieagent en leidde de boel in goede banen, begreep ik nog net – de finesses ontgingen me.

Na een tijdje pakte ze een paar memovelletjes en begon van alles op te schrijven. Sinds ze kan lezen en schrijven, leest en schrijft ze met een hartstocht waarvan ik graag zou claimen dat die in haar genen zit, maar daar ben ik niet helemaal zeker van. Enfin, toen ze klaar was, kwam ze op me af en overhandigde me met een plechtig ‘alstublieft, meneer’ haar notities. ‘Bukuring’ stond er boven. De bekeuring was meteen ook als vermaning opgesteld, zo las ik: ‘Niet stil zijn. Dus praaten.’ En omdat ik me daar niet aan had gehouden, kreeg ik een boete die me mores zou leren: 10000 euro, nu betalen! De afronding was wel weer huiselijk: ‘Groetjes, politie.’

Een goede grap is behalve komisch ook een beetje tragisch: wekt een glimlach op en schuurt tegelijkertijd. Zo was het met Madees bukuring ook gesteld. Het was geestig dat een zesjarig meisje haar opa op de bon slingerde wegens verregaande ongezelligheid. En het was een beetje droef dat dit vergrijp voortvloeide uit een fysieke beperking en opa daarom niet voluit viel aan te rekenen. Maar opa voelde zich betrapt voelt op nalatigheid, en dat schuurde, wat het tragikomische effect compleet maakte.

Morgen komt ze weer. En dan verzamel ik al mijn energie en ga ik restaurantje spelen en opa was de kok / Bokkenwagen spelen met opa als de bok /In heel Europa, haar ouwe opa /Niemand zo aardig als hij!