Nou zit ik toch al even in de schrijverij, maar soms vind ik
het nog een hele klus, zo’n nieuw stukje. Ik wil het hebben over de nieuwe
voorstelling van Theo Maassen, Van kwaad
tot erger, die ik gisteravond in het Parktheater zag. Maar hoe? Ik ga geen
recensie schrijven, want ik ben geen kenner van de kleinkunst. Ik ga ook geen
grappen verklappen, want dat zou onheus zijn tegenover mensen die nog naar de voorstelling
gaan, al kan het misschien geen kwaad de fans van Guus Meeuwis en Claudia de Brey
te waarschuwen dat de avond voor hen moeilijk kan uitpakken. Laat ik ingaan op
het hoofdthema van de show: humor.
Hoewel Theo Maassen zoals gebruikelijk een hele agenda
behandelt, komt hij steeds weer uit bij het belang van humor, dat hij met
gepaste overdrijving tot de grootste van alle kunstvormen proclameert. Ik ben
het in zoverre met hem eens, dat we in het leven net iets beter zonder bellettrie,
sonates, schilderijen, toneelstukken en sculpturen zouden kunnen, dan zonder
humor. De literatuur laat ons fantaseren en nadenken, de muziek kan ontroering
en verrukking schenken, de beeldende kunst diept de schoonheid van vormen en
kleuren uit, en dat zijn allemaal godsgeschenken, maar we zouden zonder kunnen,
zij het met spijt en moeite. Maar humor is een conditio sine qua non voor ons bestaan. Een harde bestaansvoorwaarde.
De enige manier om ons te verzoenen met alle onzekerheid, zinloosheid en
ongerijmdheid die het leven in petto heeft. Humor biedt de troost van de
relativering, de lach na de traan, de lach óm de traan zelfs.
De klaterende successen van topcabaretiers, die avond na
avond voor uitverkochte zalen spelen, getuigen hoezeer de wereld behoefte heeft
aan de betere grap. Hoe vaker het nieuws om-te-huilen is, hoe meer de vraag om
de lach groeit. Buiten het theater lopen kwade fanaten rond met bomgordels en mitrailleurs
en koppensnelmessen, maar op de bühne staat een potsenmaker met een wapen waartegen
niemand bestand is: humor. Humor ontmaskert valse schijn, maakt los wat knelt,
ontregelt wat bindt en verlucht de benauwdheid. Humor kleedt de keizer uit, ontleedt
de profeet en haalt de ster terug naar de aarde. Humor onthult tweede agenda’s,
eigenlijke bedoelingen, oneigenlijke motieven. En humor laat ons ook lachen om
onszelf, om de slijmerds en schijters en klunzen die achter onze façades
huizen.
Bij het slotapplaus na Van
kwaad tot erger daalde achter Theo Maassen een doek neer met daarop in
enorme kapitalen het woord HUMOR. Zodat we behalve voor de grappenmaker ook
minutenlang voor de grap klapten. Met plezier. Bij deze nog een keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten