Slim sloom

 

Sloom is het nieuwe slim. – Zo, dat is er uit. Het valt nog niet mee om het op te nemen voor sloomheid, want dat woord heeft een slechte roep. Het wordt geassocieerd met landerigheid, apathie, slapte, gebrek aan fut, en wie daar zijn handtekening onder zet, plaatst zichzelf in de hoek van de sullen en de watjes. Nou, het zij zo. 

Het zal nog wel even duren voordat er analoog aan de Gay Pride een Slome Trots ontstaat en dat het hip wordt om je als slome te etaleren: ‘ik ben een slome en daar ga ik prat op.’ Maar de nerd met het zware brilmontuur, het te nette kapsel en de hooggesloten boordjes heeft het ook tot rolmodel geschopt, dus onwaarschijnlijk is het niet.  

Een teken aan de wand is dat glossy magazines vol staan met onderwerpen als onthaasting, bezinning en mindfulness. Als je er eenmaal op let, kom je alle mogelijke varianten op slow tegen: van slow cooking en slow design tot slow fashion, slow cities en slow thinking. Samen vormen zulke initiatieven een heuse Slow Movement, waar al het nodige over is gepubliceerd. 

Wikipedia houdt het erop dat deze beweging in 1986 startte met een protest tegen de opening van een McDonald’s in het oude Rome. In 1999 kwam een vervolg met de oprichting van The World Institute of Slowness, een van origine Noorse denktank die zich bezighoudt met traagheid als vergeten dimensie van de tijd. Zo signaleert het instituut SlowBrands: merken die mikken op duurzaamheid, vakmanschap en toewijding en ‘spectaculaire’ resultaten boeken met liefde en bezieling als kernen. 

En weer tien jaar later boekte Carl Honoré de  in dertig talen uitgebrachte bestseller In Praise of Slowness. Volgens hem vormt de toenemende aandacht voor kalmte een culturele revolutie tegen het idee dat sneller altijd beter is. We hoeven niet het tempo van de slak over te nemen, maar kunnen maar ‘t best voor alles wat we doen naar het juiste tempo zoeken, en dat is doorgaans niet het hoogste. Liever zo goed mogelijk dan zo snel mogelijk. Het levert allemaal meer plezier en meer kwaliteit op, aldus Honoré. 

Ik geloof het onmiddellijk. Al is het maar omdat ik door mijn longen steeds tot kalmte wordt gemaand en zo’n loflied op de langzaamheid me als muziek in de oren klinkt. Graag traag: ik zal er aan denken als ik weer eens op mijn zeer onthaaste scootje langs de madeliefjes tuf.