Geniet! Geniet! Geniet!

 

“Geniet! Geniet! Geniet!” Dat was de wijze raad waarmee de specialist deze week het consult afrondde. Op het eerste gehoor een plezierig advies. Plezieriger dan dat hij me een medicijn met nare bijwerkingen, of – erger nog – een stoomcursus positief denken had voorgeschreven. 

Maar toen ik weer thuis was en me opgewekt aan een lijstje met toekomstige genietingen zette, sloeg de twijfel al toe nog voordat ik een eerste idee op papier had. Geluk plannen, hoe doe je dat? Elke ingeving stuitte meteen op amendementen. 

Het begon met de droomreis die iedereen wel op zijn ultieme verlanglijstje heeft staan. Sinds jaar en dag voert mijn droomreis naar een zonovergoten eiland met hangmatten tussen de palmen, stille, witte stranden en een azuren zee waar af en toe een filmster uit opduikt. In de verte ligt een soezerig dorp waar nauwelijks toeristen komen en dat toch de elegantste cocktails en spijzen biedt en waar ’s avonds bloedmooie inheemsen tegen de maan komen zingen. Maar waar laat zo’n idylle zich vinden? En kunnen mijn moede leden zo’n reis wel aan? 

In een sterrenrestaurant wordt het genot op de mooiste borden geserveerd. Maar kom je daar wekelijks, dan inflateert de culinaire sensatie snel, zodat daar het recept voor het grote genieten ook niet echt te vinden is. Dat geldt denkelijk voor een heleboel vormen van luxe. Een deel zou niet eens aan me besteed zijn. Ik zou bijvoorbeeld geen bijzonder genot ontlenen aan een Italiaans maatkostuum van het beste kamgaren, of aan een onbetaalbaar horloge van een overschat ontwerper.  

Waar het genot zich graag ophoudt, is in de wereld van de kunsten. Ik heb momenten, soms uren van onversneden geluk beleefd in musea, concertzalen, beeldentuinen en topgebouwen. Zulke topervaringen kun je echter niet zomaar plannen. De kunstenaar moet maar net z’n dag hebben, jij moet er maar net voor openstaan en de omstandigheden moeten maar net meewerken.

Waarschijnlijk kun je nog het best genieten als je niet gehinderd wordt door hoge verwachtingen. Een dagje naar het strand kan mooier uitpakken dan de droomreis naar het Bounty-eiland en de kok van het restaurant om de hoek kan je tevredener stemmen dan de chef van Michelin. In feite is er maar één categorie genietingen die nooit tegenvalt: gedroomd genot. In de fantasie kent genieten geen limieten en mag je je helemaal laten vollopen met gelukzaligheid. Dat is eigenlijk wel een heel aantrekkelijke gedachte, realiseer ik me. Dus weet je wat: ik ben er even vantussen.