Nou hebben ze weer uitgevonden
dat Ede de gelukkigste gemeente van het land is en Rotterdam de ongelukkigste. Gereformeerd
Ede, in het holst van de Veluwe met z’n zwarte kousen! En bruisend Rotterdam,
dat vorige week nog massaal stond te feesten met Feyenoord!
Het staat in de nieuwe Atlas voor Gemeenten, die dit jaar het
geluk als thema heeft. Een onzinnig thema, wat alleen al blijkt uit de uitkomst
dat 87 procent van alle Nederlanders gelukkig zou zijn. Zulke cijfers slaan
natuurlijk op gemiddeldes, terwijl nou juist geluk een individuele emotie is die
niet in moyennes past.
Het gaat in zulke onderzoeken
ook helemaal niet om geluk, maar om globale tevredenheid, een alledaagse
gemoedsstemming die gevoed wordt door onder andere rust, groen en
werkgelegenheid. Ik ben de laatste om zulke onderwerpen te bagatelliseren, maar
content zijn met je huisje, boompje en beestje is echt wat anders, oppervlakkiger
vooral, dan geluk.
Statistieken zijn fijn voor
sociologen, maar in het volle leven heb je er niet veel aan. Ongeveer twee
procent van de Nederlandse bevolking heeft de longaandoening COPD, ofwel 98
procent niet. Is COPD dus maar een klein probleem? Moet je me eens vragen als
ik trappen loop. Gereformeerd Ede de gelukkigste gemeente? Lees Jan Siebelings Knielen op een bed violen en huiver.
Toch moest ik weten hoe mijn
stad Eindhoven scoorde op de geluksindex van de 50 grootste gemeenten. Niet zo
slim eigenlijk, want waarom belang hechten aan nietszeggende cijfers? Gelukkig was
het resultaat veelzeggend. ‘Wij’ staan op de 38ste plaats, ruim
achter gelukkiger Helmond en vóór ongelukkiger Maastricht. Kijk twee minuten
rond in Helmond c.q. Maastricht en je weet wat zulke percentages zeggen over de
kwaliteit van de respectieve steden.
Ik denk dat ik zelf maar eens een
onderzoek ga houden naar de gemiddelde Nederlander. Ik heb al een vermoeden van
de slotconclusie: de gemiddelde Nederlander komt in werkelijkheid niet voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten