Geen zorgen voor morgen

Wat lees ik nu weer in de Volkskrant? ‘Onderzoek maakt duidelijk dat 85 procent van de dingen waarover we ons zorgen maken zich nooit voordoet.’

Het is zo’n zin die een waaier aan gedachten oproept. Meteen zie ik die onderzoeker voor me, een oude geleerde met een bleek gezicht en wallen onder de ogen, gebogen over stapels papieren vol statistieken. Jaren en jaren heeft hij navorsingen gedaan, want doé het maar eens, controleer maar eens welke zorgelijke ideeën er daadwerkelijk uitkomen en welke niet. Tellen alle zorgen, van licht tot zwaar? Zijn er verschillen tussen rijk en arm, man en vrouw, blank en gekleurd? Hoe de casus te beoordelen van iemand die denkt dat hij aan de longen heeft maar te horen krijgt dat het een hartkwaal is? Een hels karwei, maar op een dag heeft onze geleerde het geklaard en presenteert hij trots het resultaat: de meeste zorgen worden geen werkelijkheid.

Je kunt je dus wel wat afvragen over dit onderzoek, maar het onderstreept weer eens dat piekeren over de dag van morgen een zinloos tijdverdrijf is. Je kunt net zo goed in een glazen bol turen in de hoop dat zich daar de toekomst zal ontvouwen. Het enige dat er met zekerheid over de toekomst valt te zeggen, is dat ze nukkig is. We schrijven plannen in agenda’s, maar wie weet, glijden we straks uit over een bananenschil en breken we een ledemaat en krijgen we een heel andere agenda.

Hetzelfde geldt voor kopzorgen. O, o, als het beoordelingsgesprek met mijn baas maar goed afloopt. Als die fietsvakantie maar niet verregent. Als er maar niets mis is nu X al zo lang niet van zich heeft laten horen. Goede kans dat zulke zaken anders uitpakken dan gevreesd. En zoniet, dan reageer je er wellicht anders op dan je vandaag vermoedt.

Dat malen is onzinnig, iedereen weet het, maar niemand kan het laten. Dat vind ik dan wel weer ontroerend. Het hoofd weet het allemaal zo goed, maar de buik voelt er het zijne over: die wil vrijuit hopen en vrezen, dromen en tobben, stralen en miezeren, wikken en wegen wat de dag van morgen zal brengen. In die zin is zorgelijkheid de antipode van de voorpret en vormen ze allebei een zijde van dezelfde medaille.

Nu nog een bleke professor om de voorpret te ontmaskeren door te bewijzen dat van alle zaken die ons voorbarig plezieren 85 procent zich nooit voordoet.

Foto: Jeffrey Veen (Flickr)