Het
hing in de lucht en nu is het zo ver: ik neem afscheid als redacteur van HP/De Tijd.
Niet
dat ik door een headhunter ben weggekaapt of mijn baan verlies door een
reorganisatie. Nee, uiteenlopend fysiek ongerief bleek gaandeweg niet meer te
verenigen met een dienstverband. Ik ben duurzaam arbeidsongeschikt bevonden.
En zo
zit ik ineens mijn laatste redactionele stukje te tikken. Mijn zwanenzang, wil
ik schrijven, maar dat roept meteen de vraag op hoe een zwaan eigenlijk zingt –
óf een zwaan überhaupt wel kan zingen.
Vogelsites
blijken onderscheid te maken tussen wilde zwanen en knobbelzwanen; de eerste soort
produceert een luid nasaal, trompetterend geluid, de tweede gorgelt en blaast,
maar wil ook wel eens sissen en knorren. Daar vind ik het nu de gelegenheid
niet voor, noch voor getrompetter, noch voor gegorgel of geknor.
Er
bestaat ook nog een Svanesang van de Deense componist Anders Koppel, een
kort muziekstuk voor altsax, harp en orkest. In een luisterfragment* klinkt een
jazzbalad, die tussen lichtvoetigheid en melancholie laveert, wat beter met mijn
stemming rijmt. Mijn afscheid roept een weemoed van eindigheid en herinneringen
op, maar ook een lichtheid omdat er een last wegvalt die zwaar begon te
drukken.
Voor
een journalist bestaat er maar één actualiteit: de eb en vloed van het nieuws,
of dat nu van het Binnenhof komt of uit het stadion, het museum, de poptempel
of de designer shop. Bij dat getij heb ik me van Weekblad De Tijd tot HP/De
Tijd en HP/de Site ook altijd thuis
gevoeld. De laatste jaren echter doemde er ander nieuws voor me op, een
persoonlijke actualiteit, een eb en vloed van diagnoses, kansen, gevaren en
hoop, het heen en weer van het leven zelf. En langzamerhand werd die nabije wereld
concreter dan de verre, vage actualiteit van de maatschappij.
Zo zijn
er twee lijnen bij elkaar gekomen: ik kan het verre nieuws niet goed meer
bijbenen, maar ik hoef ook niet meer zo nodig, vind genoeg inspiratie om me
heen.
Ex-redacteur.
Het wordt wennen. Maar vast en zeker zal ik elders** en anderszins blijven opschrijven
wat me opvalt, invalt en overvalt. Dag lezer, ik tref u wel weer ergens.
** Bijvoorbeeld op http://mattdings.blogspot.nl/
