Volgens
de overlevering schreef Ernest Hemingway ooit het kortste verhaal uit de
wereldliteratuur. Het telt zes woorden en luidt als volgt: ‘For sale: baby shoes, never worn.’
Of
Hemingway werkelijk de vader van deze zesling was, staat niet vast, maar het
ultrakorte verhaaltje maakt in elk geval duidelijk dat een paar woorden een
heel drama kunnen oproepen. Eenzelfde verschijnsel doet zich voor in
mini-advertenties. Op pagina 38 van de Volkskrant was het onlangs weer prijs en
ontvouwde zich een waaier aan wereldjes.
‘Haal
het mooie uit mensen!’ riep de eerste adverteerder opgewekt. Dat kon ik leren
door de post-HBO transformationele Coach-Trainer Opleiding te ondergaan. Als
zo’n transformatiecoach ’s avonds thuiskomt, kijkt zijn vrouw wel uit te vragen
hoe zijn dag was. Een tweede opleidingscentrum prees zichzelf aan voor stadsboeren
in spe. Het woord ‘stadsboer’, nieuw voor mij, bracht twee milieus bijeen die
onverenigbaar leken; een interessante contradictie. Een ander instituut ried me
aan organizer te worden en rommelige
huishoudens en bedrijven aan duidelijke structuren te helpen. Ik raakte op slag
nieuwsgierig naar die chaoten.
En
anders kon ik leren zingen in de Franse Loirestreek of de Italiaanse Alpen, of
me aansluiten bij een Amsterdams koor ‘met een lichte toets van wereldmuziek en
gezelligheid’. Ook zou ik – ‘neem even tijd voor jezelf’ – op retraite kunnen gaan
op een landgoed met pastorale begeleiding. Had ik wellicht zin om lid te worden
van een woongroep in het Groene Hart? Voor gezamenlijkheid met wat meer privacy
kon ik terecht in Hilversum, waar een Centraal Wonen-project ‘energieke buren’
zocht. Aanpoten daar in Hilversum.
Bij de Oproepen lichtte een gezinsdrama op.
‘Onschuldige, hardwerkende familie, 3 kinderen, dreigt slachtoffer te worden v.
financiële crisis. Wie kan/wil ons helpen verplichte verkoop van ons huis te
voorkomen?’ Te vrezen viel dat de oproep twee br.o.nr.bur.v.d.bl. zou
opleveren: eentje van een sjamanistische zieneres die een oplossing met rook en
rituelen suggereerde en eentje van een charlatan die rook naar fout geld en piramidespelen.
Toen
kwamen de contactadvertenties. Een kleine huismus zocht een senior bonte specht
of soortgenoot. Een leuke sl. vent, 50+, vrijgraag, wilde voor sl. vr. beetje
lef, best een website bouwen – deal?
Een relatiebureau bemiddelde voor gelovigen, een ander voor kunst- en
cultuurliefhebbers, een derde voor homo- en biseksuele mannen op leeftijd. Ik
zag eerste ontmoetingen voor me, schuchterheid en snoeverij, eenzaamheid en
verlangen, lange levens met heel wat tegenslagen.
De
mooiste annonce kwam van Society Partnerselectie. Dat bureau zocht een leuke,
intelligente, warme, liefst bemiddelde man voor haar cliënte, die beschreven
werd als: ‘Elegante, energieke vrouw met uitstraling. WO, 70+ (jeugdig voorkomen),
NH. Heeft humor, maakt makkelijk sfeer en gezelligheid. Een feest om mee op
stap te gaan naar concert, theater of voor een ongedwongen etentje.’
Ik zoek
geen partner, maar ik zou ook dolgraag op een zonnige zaterdag op pagina 38 van
een landelijk dagblad beschreven willen worden als elegant, energiek, humoristisch,
voorzien van uitstraling, en zijnde een feest om mee op stap te gaan. Maar ik
vrees dat er vooralsnog niet meer in zit dan: Journ., alg. ontw., br. bel., licht melanch., zkt. trouwe lezer (m/v).
