maandag 7 september 2015

'Je ziet er nog goed uit'


 
We hadden weer eens een feesje (geen tikfout, maar bewust incorrect gespeld – een feesje is namelijk een stuk gezelliger dan een feestje). Bij de begroetingen werd me meermalen verzekerd dat ik er ‘toch nog’ goed uitzag. Het is zo’n compliment dat je liever niet krijgt.

‘Toch nog.’ De twee woordjes vatten een hele gedachtegang samen. De begroeters waren allemaal ingewijden die wel wisten hoe mijn vork in de steel stak: lastige longen, sluimerende (prostaat)kanker, moeilijke aderen, weinig energie. Van zo’n multipatiënt zou je verwachten dat hij er goed ziek uitzag, afgetakeld, ondermijnd, de blik dof en der dagen zat, de teint vaal door veelvuldig verblijf in daglichtloze wachtkamers en behandelruimtes. Maar als ik mijn insiders moest geloven, oogde ik met mijn gebronsde kop en opgewekte blik eerder als een patente pensionado in Paradiso. Toch nog. Ondanks alles. Applaus. 

Het was natuurlijk bemoedigend bedoeld, maar het ontmoedigde me een beetje. Net als in de dagen na mijn kankerdiagnose, toen ik vaak werd getrakteerd op verhalen van hoe die-en-die ook kanker had gehad, maar er alweer helemaal bovenop was. Ik had toen liever bijval en begrip gehoord, dan sussende bezweringen die mijn schrik en verwarring niet serieus namen. Zo was het nu ook. Ik zie er niet ziek uit? Bedankt, maar ik ben het wél.

Nou wil ik ook weer niet suggereren dat ik vooral bevestigd wil worden in mijn sneuheid en het voortdurend over mijn medische dossier wil hebben. Alsjeblieft niet, zeg. Maar fysiek ongemak is bij mijn leven gaan horen en laat zich niet ontkennen. Daarom schuurt het als iemand in een poging me op te beuren ál te zonnig doet over wat ik als een schaduw ervaar. Een last wordt niet lichter door er luchtig over te praten.

Zieken zijn soms als geen ander in staat de draak te steken met hun eigen situatie. Humor bevordert de draagkracht. Ik mag ook graag knipogen over mijn carrière als hijger en uitleggen hoe ik het leven steeds adembenemender vind. Intussen neem ik mijn status quo wel serieus. Ook al zie ik er nog goed uit. 

1 opmerking:

  1. Ik herken het. Wat zie je er goed uit.. jij gaat voorlopig nog niet...
    Ja hallo ik ben 10 kilo afgevallen. Mijn korte haar staat me veel beter dan verwacht. Ik heb een optimistisch gemoed dus de ander wil graag zien wat hij/zij wil zien. En dan komt het; ik ken iemand die nog x aantal jaren geleefd heeft. Jij gaat niet dood. Wat zeg je dan? Ik ga toch echt wel dood waardoor de ander dan bijna geïrriteerd raakt dat hij geconfronteerd wordt met dat waar hij maar moeilijk mee om kan gaan en dat maakt eenzaam. Gelukkig heb ik een warme meelevende kring 9m me heen maar toch is er een signaal van sommigen die Hoe lief bedoeld ook maar blijven herhalen dat ik voorlopig nog niet ga. Ik durf dadelijk niet eens meer te gaan hahaha

    BeantwoordenVerwijderen