dinsdag 7 januari 2014

Bořek Šípek: waarheid en illusie in glas


Het is verstandig, van tijd tot tijd aardig te zijn voor jezelf. Al dat geploeter, dag in, dag uit, het gedoe, het gehannes, de muizenissen, de ditjes en datjes – daar mag wel eens wat tegenover staan.

Geen idee hoe ik erop kwam, maar ineens had ik zin in een nieuwe Sípek. Bořek Šípek, moet u weten, is een Tsjechische architect en ontwerper van wie ik al heel lang fan ben. Het begon met een interview voor weekblad De Tijd, achter in de jaren tachtig. Hij was toen nog niet erg bekend, maar had al een wondermooi stoeltje op zijn naam gebracht, Bambi, dat ik al eerder op deze plek heb bezongen. Ook had hij al het nodige glaswerk ontworpen. Het sprak me zo aan, dat ik in de loop der jaren een kleine reeks glazen voorwerpen van zijn hand aanschafte.

Het werd tijd voor een nieuwe toevoeging en dus togen we naar galerie Alterego in Amsterdam, om terug te keren met vier glazen, ambachtelijk vervaardigd in zijn Tsjechische glasblazerij, elegant, vrolijk, geraffineerd van kleur en buitenissig van vorm. We zetten ze bij de andere Sípeks en kregen er prompt een prachthumeur van, dat die hele avond aanhield en de volgende ochtend terugkwam.

Sípek ziet zijn designproducten niet als dode dingen, maar als levende onderdelen van de menselijke omgeving, voorwerpen met rituele waarden, mythische waarden, geladen met herinneringen en betekenissen. Hij ziet zijn design als ganzheitlich, schreef ik ooit. ´Hij wil samenvoegen wat in zijn opinie niet zonder elkaar kan: nut en waarde, toen en nu, doel en gevoel, functie en gebruik, vorm en inhoud, waarheid en illusie. De vraag of een voorwerp handig is en aardig oogt, is hem te beperkt. Het kan zoveel méér, het kan sprookjes vertellen en harten beroeren en het verleden aan het heden knopen. De kracht van een object, aldus Sípek, schuilt minder in wat je ziet dan in wat je voelt.´


Ik lees die woorden terug, denk aan de diverse ontmoetingen met de maestro in Amsterdam en Praag, kijk naar zijn glaswerk in ons huis en voel me, zoals ze in Brabant zeggen, ´ne contente mens.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten