Zin in de madiwodovrijmibo

Nou heeft Eindhoven dus ineens een nachtburgemeester. Derrel Niemeijer is de naam, u zou hem kunnen kennen als dichter. Sinds Jules Deelder het nachtburgemeesterschap in Rotterdam smoel en bekendheid heeft gegeven, lijkt het ambt in goede handen bij dichters. Bij Niemeijer staat dat niet meteen vast. Volgens het Eindhovens Dagblad betreft een van zijn eerste doelstellingen het openhouden van een met sluiting bedreigde boekbinderij. Een bedrijf waar ze overdag werken. Ook is hij betrokken bij een poëziepodium. Dat op zondagmiddagen actief is. Niet echt selling points voor een nachtburgemeester. 

Dat hij de titel toch in de wacht sleepte, was niet het resultaat van een lange en verwoede verkiezingsstrijd of van een unanieme proclamatie door een gilde van ingewijden in het Eindhovense nachtleven. Nee, hij werd zomaar ineens geïnaugureerd door zijn Tilburgse evenknie Gert Brunink. “Niet iedereen is bevoegd een nachtburgemeester te benoemen,” zei Niemeijer in het ED. “Dat kan alleen de organisatie van nachtburgemeesters.” 

Ik geloof het graag. Sterker: ik wil óók zo’n heerlijke functie. Nu die van nachtbobo al is vergeven, kandideer ik me voor het namiddagburgemeesterschap. En aangezien er nog geen organisatie van namiddagburgemeesters bestaat, kan ik niet anders dan mezelf uitnodigen het hoge ambt te gaan bekleden. Bij deze dus geregeld. 

Voortaan houd ik me van 16.30 uur tot 18.00 uur beschikbaar voor burgervaderlijke besognes, te beginnen met een dagelijkse toost op alle Eindhovenaren die in de namiddag van hun leven verkeren. En dan toost ik niet met Prosecco of soortgelijke modedrankjes, maar met een tropische cocktail of een koele Noilly Prat. Waarna mijn variant op de vrijdagmiddagborrel kan beginnen: de madiwodovrijmibo. Voor geheelonthouders komt er een alternatief in de vorm van een uitgebreid flaneerparcours, ruim gestoffeerd met bankjes voor de betere namiddaggesprekken.  

Voorts zal ik mijn ambt met verve uitdragen naar steden en gebieden die minder vertrouwd zijn met het fenomeen ‘namiddag’, waarbij ik ter wille van de goede zaak verre reizen niet uit de weg zal gaan; mijn werktijden zullen dan uiteraard ook beperkt blijven tot tussen half vijf en zes. Ik reken er graag op dat de stad in zulke gevallen voor passende accommodatie en faciliteiten zorgt, inclusief een garderobe die recht doet aan het decorum van de functie. – U merkt: ik krijg er zin in!