Elk jaar rond deze tijd woedt in Eindhoven de Dutch
Design Week en elk jaar is het prijs. Op tientallen plekken verzamelen zich
mensen met nèt iets kekkere kapsels, brillen, tassen en jassen dan gemiddeld.
Tussen de binnenstad en de meer perifere designlocaties sjezen gesponsorde
designtaxi’s met kunstzinnige dakopbouw heen en weer. Vooral place to be Strijp S met zijn stoere,
industriële looks trekt drommen publiek.
De voordeurbel rinkelt. De post brengt me een grote
enveloppe van een speciaalzaak in medische hulpmiddelen. Ik had er een artikel
besteld, dat ongeveer haaks staat op de glamoureuze sfeer die rond design
hangt: een wegwerp incontinentieonderbroek. Ik had zo’n onding ooit nodig gehad
na een zware operatie en me er zeldzaam ongelukkig in gevoeld. Nu kwam het van
pas als rekwisiet voor een theatervoorstelling waarbij ik betrokken ben.
Als ik het attribuut inspecteer, is het net alsof ik het
weer voor het eerst in handen heb. De watachtige absorberende vulling. De
elastieken roesjes die blijkens een uitleg voor een goede pasvorm en een hoog
comfort zorgen. De anti-lekrandjes die behalve bescherming ook alweer comfort bieden.
De ingebouwde remedie (Odour
System) tegen luchtjes. De vochtindicator die blauw kleurt bij verzadiging,
volgens ISO 11948-1 een feit bij 2200 ml.
Wie geen last heeft van blaas of bekkenbodem, kijkt
vreemd op van zulke kwalificaties, maar heel wat mensen zijn er vertrouwd mee
en bij gebaat. In feite is zo’n barokke wegwerponderbroek natuurlijk óók design,
zij het in al zijn lelijkheid eerder antidesign. Niet alleen oogstrelende,
hippe spullen worden ontworpen: elk nieuw product heeft een vorm nodig. En dus
hebben vormgevers zich ook gebogen over probate hulpmiddelen bij incontinentie,
waaruit specifieke knowhow is ontstaan, met alle gootjes en watten en
elastiekjes vandien. Waarschijnlijk is er op een of andere ontwerpafdeling nog
eens een fles bubbels ontkurkt omdat een senior designer het gepatenteerde Odour System had bedacht. Iedereen
beleeft wel eens zijn finest moment.
Eigenlijk is de anonieme bedenker van de drooghoudslip me
liever dan de topdesigner die in alle bladen figureert en vooral goed is in het
vormgeven van zijn eigen carrière. Maar als ik later nog wat rondhang op een
van de Eindhovense hotspots en waarderend rondkijk door de rauwe, weidse ruimte
en allerlei moois en spannends in me opneem, dan vertrouw ik dat ‘eigenlijk’
van me toch niet helemaal.
Foto: Trendbeheer.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten