Een recent onderzoek naar merknamen laat zien dat het
vertrouwen in organisaties voor goede doelen flink afneemt. Er ontstaan vooral
twijfels over de betrouwbaarheid, kwaliteit en zorgvuldigheid van de
geldbesteding, denkt bureau Beerta na een enquête onder 3000 Nederlanders.
Zou het ook iets te maken hebben met irritaties? Ik had
het krantenbericht nog niet gelezen, of er hing iemand van de Bankgiroloterij
aan de telefoon. Of ze me even iets mochten uitleggen over een interessante
actie. Ik wimpelde ze beleefd af, voor de zoveelste keer, en liet me
registreren op het bel-me-niet-register voor bedeltelefoontjes. Maar straks kom
ik ze vast weer op een drukke straathoek tegen, of liggen ze met een
interessante actie in de brievenbus, net als zoveel Goede Doelen, want allemaal
geven ze een hoop geld uit aan marketing.
De fondsenwerving heeft ook een irritante nieuwe trend
opgeleverd. Heel wat Doelen komen de laatste tijd niet meer met een collectebus
langs de deur, maar met een goed ingestudeerd verhaal om mensen over te halen
een machtiging te tekenen, waarmee maandelijks minstens vijf euro van hun
bankrekening wordt afgeschreven. Kon je bij een klassieke collectant volstaan
met een donatie van een paar munten, nu ben je met één pennenstreek 60 euro per
jaar lichter. Ja, je kunt je machtiging na een of twee keer intrekken, maar
iedereen weet – ook de collecterende instantie – dat zulks er gemakkelijk bij
inschiet.
Ik vind het nogal wat om bij goedgeefsheid een
benedengrens van 60 euro per jaar te trekken. Niettemin voel ik enige gêne, als
ik de werver aan de deur uitleg dat ik wel eenmalig, maar niet per se
maandelijks iets zou willen bijdragen aan zijn mooie zaak. Alsof ik een
asociale gierige rijkaard ben, die de zieken en armen geen grijpstuiver gun.
Vorige week stond mijn eigen Longfonds op de stoep. Een
stralende jongen begon aan wat vermoedelijk een lang verhaal ging worden. Ik
onderbrak hem met de verzekering dat ik al jaren lid, want longpatiënt was. Dat
vond hij ‘geweldig’, waarbij ik maar aannam dat hij op mijn lidmaatschap doelde
en niet op mijn luchtwegen. Of ik niet toch een extra bijdrage… et cetera. Toen
ik vriendelijk weigerde, voelde ik naast de gebruikelijke gêne een extra blos
opkomen, want in feite stond hij zich hier voor mij, onderdeel van de doelgroep
van het Longfonds, zo uit te sloven. Waarop ik dacht: een Goed Doel kan zichzelf ook voorbijstreven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten