Nu de kroonwissel snel nadert, vraag ik me af hoe lang
het gaat duren voordat ik Willem-Alexander werkelijk als Koning zie.
Misschien is het behoudend, maar ik wen vaak moeilijk aan
nieuwe topmensen. Hoewel Mark Rutte nu al zijn tweede kabinet leidt, moet ik
mezelf af en toe in de arm knijpen om me te realiseren dat hij daadwerkelijk
minister-president is. Ik was er zelfs nog amper aan gewend dat hij VVD-fractieleider
was, zo nog-niet-helemaal-gerijpt als hij me leek, met die smalle
jongensschouders en die permanente jongenslach. En nu zie ik hem op foto’s en
tv-beelden met Merkel en Cameron en moet ik het, met ongeloof, wel voor waar
houden. En toch roept een stem in me dat Rutte niet de glans van een leider
heeft. Of nòg niet.
Allure
En nu wordt Willem-Alexander koning en gaat het me weer
zo. Ik kijk naar het interview met het Paar en probeer me voor te stellen dat
ik naar de nieuwe Koning en diens Gade kijk. Zeker, hij is Prins Pils helemaal
ontgroeid, een uitgebalanceerde, bedachtzame en toch ook redelijk vlotte
veertiger die genoeg van zijn leven heeft opgestoken om een fikse baan aan te
kunnen. Maar onze Koning? Ik mis als het ware adel. Distinctie. Allure. Máxima
met haar gratie en charme komt daar dichterbij, maar doet toch ook weer zo
Hollands haar best om gewóón te blijven. Een echt Koningspaar is niet gewoon,
maar bijzonder. Koninklijk.
Hoed af
Of ben ik ouderwets aan het romantiseren als ik stel dat
een koning ook anno 2013 nog steeds iets
ongenaakbaars mag hebben, een overtuigende klasse en bijpassend charisma?
Misschien had ik eigenlijk wel het liefst een soort filmheld als vorst, een luisterrijk
man met een aura dat tot in alle hoeken van het koninkrijk straalt, voor wie
vrouwen in zwijm vallen en mannen de hoed afnemen. Die held heb ik in de
troonopvolger nog niet ontdekt.
President
Misschien is het een kwestie van tijd en begint het
wennen al zodra ik Willem-Alexander in rokkostuum en hermelijnen mantel en
Máxima in iets ongelooflijk elegants door de Nieuwe Kerk zie schrijden. Maar ik
heb het vermoeden dat het Paar ernaar gaat streven dicht bij de burgers te
blijven en de koninklijke glorie te beperken tot rationele proporties. Een jaar
of wat en dan maken we W.A. van Oranje gewoon president.
