In een Eindhovens laboratorium
inspecteert een laborant een paar druppels bloed om te zien hoe het staat met
de tumormarker PSA. Het cijfer dat daaruit resulteert wordt doorgestuurd naar
de oncoloog, die het vervolgens bespreekt met zijn patiënt. Hij heeft goed of
slecht nieuws: de uitzaaiingen zijn helaas toegenomen of gelukkig geslonken.
Zo gaat het dagelijks in een
groot ziekenhuis. Het verschil is dat het dezer dagen over mijn PSA en mijn
prostaatkanker gaat. Ik heb net bloed laten prikken en ben in afwachting van de
uitslag. In gespannen afwachting. Na de donderdagen van de beroerde scans ga ik
nu door een stel zenuwdagen. Slaan de nieuwe medicijnen aan? Dringen ze de
onlangs geconstateerde uitzaaiingen terug? Of zijn die er niet van onder de
indruk en woekeren ze stoïcijns door?
De patiënt die op een
belangrijke uitslag wacht is een reiziger in niemandsland. Hij sjokt door een
guur landschap zonder een stap verder te komen, ijsbeert van kastjes naar muren,
loze kastjes, blinde muren, en vandaar weer terug, en nog eens, en nog eens –
het heen en weer krijgt hij ervan. Steeds maar hameren er moeilijke vragen in
zijn hoofd. Hoe definitief is een slechte uitslag, hoe relatief een goede? Stel
dat het PSA amper is gedaald... Is dan bewezen dat de nieuwe pillen niet
werken? Of is er toch nog kans dat een volgende controle gunstiger uitpakt? Of
stel dat het PSA flink is verlaagd... Is dat een momentopname, een tijdelijk
succes? Of biedt dat hoop op een langere werking? En wat als de uitslag ronduit
fout is?
Geleidelijk kalmeren de zenuwdagen
toch, worden de dagen uren en de uren momenten. De tijd daartussen krijgt
iets onwerkelijks. Ja, er hangt een
belangrijke uitslag in de lucht, maar intussen gaat het dagelijkse leven gewoon
door. Ik regel bankzaken, ruim papieren op, doe een afwasje, maak notities,
lees de krant. En af en toe denk ik aan die laborant met mijn druppels bloed. En
ik denk aan de kaarsen die hier en daar branden om de bevoegde instanties eraan
te herinneren dat ze maar het beste voor een mooie uitslag kunnen zorgen.
Er brandden al eens eerder
kaarsen voor mijn kansen, in 2011, rond de operatie die het begin van mijn
loopbaan als prostaatpatiënt markeerde. Het leverde me vooralsnog zes jaar op.
Het is, lieve bevoegde instanties, maar een suggestie.
ik wens je heel veel kracht en moed Matt, en wijsheid? ach daar ontbreekt het je gelukkig niet aan :) stoïcijns? asjeblief hé, niet voor medicijnen,en al helemaal niet bij het lezen van dit:"Stoïcijns
BeantwoordenVerwijderenDe term voor een filosofische school gesticht door Zeno omtrent 300 v.Chr. en genoemd naar de stoa in Athene waar deze leer onderwezen werd. Het grondprincipe is dat de mens vrij van alle hartstochten behoort te zijn". Pfff dat is voor een beetje mens toch niet weg gelegd, ik ben blij dat ik hartstocht heb ervaren, en ik zou het allemaal met de zelfde hartstocht over doen. Ik vind het geweldig zoals jij stoïcijns kan zijn in je schrijven :) dat wel. lieve groet en sterkte, in gedachten bij jou en de jouwe. Marion