zondag 24 juni 2012

Eye-food tegen het verval



Het nieuws ligt op straat. En soms pal ernaast. Ik rijd over een drukke rotonde in Eindhoven en zie op een aanpalend gebouw een enorme muurschildering in knalkleuren.
   Het is een vers werkstuk, blijkt bij nadere inspectie; op steigers en hoogwerkers brengen diverse graffitiartiesten de laatste verfijningen aan en dan is het na een week werken klaar. Ook aan de zijkant van het gebouw is een grote mural verschenen. Al met al is een muurschildering van minstens 400 vierkante meter ontstaan, schat een van de kunstenaars.

   Het betreft een voormalig grafisch lyceum dat al jaren wachtte op renovatie tot appartementencomplex en aan het verloederen was. Op initiatief van jongerencentrum Dynamo en met inspraak van de wijk werd een aantal bekende graffitikunstenaars uit binnen- en buitenland gevraagd het gebouw op te fleuren.
   Dat is gelukt, blijkt in één oogopslag, want alleen al de heldere kleuren doen weldadig aan. Wie wat langer kijkt, komt ook aan zijn trekken, want er vallen genoeg boeiende lijnen, vlakken en karikaturen te bekijken. Dat de uitvoerders toppers zijn, komt ook doordat het project gelieerd is aan een groot graffitifestival dat 23 en 24 juni plaatsvindt in een notoir walhalla van de spuitbus, fietsrotonde De Berenkuil.
    Nu vind ik het kunstzinnige aspect van deze blikvanger niet eens het interessantste. Mooi is ook dat de kunstmuur een gezamenlijke prestatie is van urban culture, jongerenwerk, buurtbelang, een woningbouwvereniging, het bedrijfsleven (sponsoring) en de officiële cultuur (subsidies). Niet alleen in de politiek komt het wel eens tot onalledaagse coalities.
   Een ander mooi aspect is dat zo’n omvangrijk en opvallend kunstwerk op een drukke zichtlocatie een stad dagelijks een dosis pep en verbeelding bezorgt. De openbare ruimte deprimeert vaker dan dat ze opmontert, en hier gebeurt nou eens het tegenovergestelde. En kunst zou ook nog eens een effectief wapen kunnen blijken tegen verval van een groot gebouw (met uitstraling naar de omgeving). Een idee dat internationaal opgang maakt.
   Eerder (zie Het Versletenbezemsbos) op deze plek pleitte ik voor initiatieven om braakliggende plekken in de stad een zinnenprikkelende bestemming te geven. In dezelfde lijn past het idee om gebouwen die langdurig leegstaan een al dan niet tijdelijk nieuw functie als eye-food te gunnen. Na de antikraak, de muzen.