maandag 26 februari 2018

Bij de Troosteres der Bedrukten

Als ik niet uitkijk, word ik nog eens gelovig. Ik ben althans aardig op de reli-toer. Eerst een dompeling in de mystiek van een Benedictijns klooster, dan een sensueel samenzijn met een Franse godin, en nu weer naar een kapelletje bij een Heilige Eik.
Trakteerde mijn zoon me op een treffen met de fameuze Déesse, ofwel Citroen DS, ook wel bekend als Snoek of Strijkijzer en in Frankrijk dus als Godin, mijn dochter ging nog een stap verder en had een ontmoeting geregeld met Onze Lieve Vrouw zelf. Om precies te zijn: O.L. vrouw Troosteres der Bedrukten of O.L. Vrouw van de Heilige Eik. Haar beeldje stond in een kleine bedevaartskapel in de bossen bij Oirschot, een plek die regionaal wel faam genoot maar waar ik nog nooit geweest was.
Volgens de legende vonden herders het beeldje in 1406 op de oever van riviertje de Beerze. Ze plaatsten het in een holle eik. Dorpelingen zouden het beeldje hebben weggehaald, maar de volgende dag was het op onverklaarbare wijze weer terug. Vanaf dat moment ontstond er een Mariaverering met een jaarlijkse processie, aangewakkerd door een incidentele wonderbaarlijke genezing. Vandaag de dag getuigen tientallen brandende kaarsen en waxinelichtjes hoe mensen nog steeds hopen dat Maria hun lot ten gunste zal keren.
Mijn verstand moet er allemaal niets van hebben, en toch heb ik een zwakke plek voor zulke oorden. Ik vind al die flakkerende hoop inspirerender dan de nuchterheid van de ratio. In de loop van de eeuwen hebben hier duizenden en duizenden mensen halt gehouden en een kaars geofferd en de ogen gesloten en hun zorgen toevertrouwd aan wat zij het goddelijke noemden: het mysterie van al wat er voor ons en na ons en misschien ook wel boven ons is. Dat is van een breekbaarheid en een intimiteit die me ontroeren. Ook nu weer, toen ik daar met dochter Femke kaarsen opstak en wij hand in hand verstilden omdat we geen woorden nodig hadden voor onze hoop dat die kanker van me geen haast zou hebben.

Of de Troosteres der Bedrukten zich er iets van aantrekt, moeten we afwachten. Maar het was een mooie middag, daar bij de Heilige Eik, en dat was het.

9 opmerkingen:

  1. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Marleen Steenbergen2 maart 2018 om 14:24

    Beste Matt,

    Ik lees je blogs van de afgelopen weken terug en ik schrik. Wat een vreselijk nieuws heb je gehad!
    Je vastberadenheid om van elke dag een dag vol kleur te maken is inspirerend, en ik wens je alle kracht toe dat nog lang te kunnen en mogen volhouden.

    Marleen

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Beste Matt, ook ik schrik van het slechte nieuws.Ik hoop dat de draak 'kanker zich nog lange tijd koest houdt en dat je nog vele mooie momenten en bijzondere ervaringen mag beleven en delen.
    Van harte sterkte toegewenst,
    Thea van Delft

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dag Matt, ik durfde je nooit te schrijven maar doe het nu toch. Ik vind je geweldig en ik verslind je stukjes!
    Wil uit het verre Beieren

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb inmiddels gelezen, dat Matt overleden is.
      Mijn oprechte deelneming. Ik vind het verschrikkelijk.

      Wil uit Duitsland (Beieren)

      Verwijderen