Beste wensen?

Weer een klusje geklaard: de kerstkaarten zijn de deur uit. Echte kaarten, geen digitale, want we houden van het jaarlijkse ritueel dat bij papieren post hoort: het zoeken van mooie kaarten, de keuzes wie we welk exemplaar sturen, het schrijven van een passende wens onder begeleiding van meestal J.S. Bach en Martini Extra Dry en vervolgens de gang naar postkantoor of brievenbus.

Die passende wensen vind ik nooit gemakkelijk. Neem nou ‘Beste wensen voor het nieuwe jaar’. Dat lijkt een passe-partout, zo’n wens waarmee je met goed fatsoen bij iedereen kunt aankomen. Maar blaas je niet te hoog van de toren als je mensen meteen maar het beste wenst? Is het goede soms niet goed genoeg? Er kan er maar één de beste zijn, dus de kans dat uitgerekend jouw vrienden en familieleden stuk voor stuk het best denkbare nieuwe jaar in de schoot zal vallen is te verwaarlozen. Dus die beste wensen zijn aanstellerij dan wel hoogmoedswaanzin. ‘Een goed jaar’ is oké. Maar ook een beetje tam, vlak, flets. ‘Fijne feestdagen en een goed 2018.’ Mwah.

En dat was nog maar het begin van het gepieker. Want wat dán? ‘Een prachtig / schitterend / gloedvol jaar’? Niet heel realistisch, want zulke adjectieven gaan doorgaans maar voor een handvol dagen per jaar op. Ongeveer hetzelfde geldt voor ‘veel geluk’. Een mens mag al blij zijn als hij af en toe geluk ervaart, een dinsdag in november, ondanks de regen, een weekeinde in de lente, dankzij de lente, een vooravond in september, een zonnige middag in de herfst, een loom laat uur op de bank. Véél geluk is werkelijk niet erg werkelijkheidsgetrouw.

‘Een goede gezondheid’ dan? Dat staat toch bij iedereen op het verlanglijstje? Ja, maar bij die term krijg ik het zelf benauwd – ik bedoel: benauwder dan gewoonlijk. Om nou als multikrakkemik een ander een blakende gezondheid toe te wensen... Niet dat ik het een ander niet gun, integendeel, maar het verschil schuurt eerlijk gezegd een beetje. Als ik mijn naasten een gezond 2018 toewens, kan ik de vraag hoe mijn gezondheid in het nieuwe jaar zal uitpakken niet onderdrukken – en die vraag is een bibbervraag, zoals in mijn vorige blogs uiteengezet.

Enfin, ik ben eruit gekomen, de kaarten zijn op de post. Ik hoop op een stel mooie momenten in het nieuwe jaar. Een suggestie: de volgende controle bij de oncoloog.