Wat een mens toch allemaal kan meemaken… Nou ben ik zomaar
een poosje dood geweest.
Gisteravond stond het ineens op Twitter, ik was perplex
toen ik het las:
‘In #rouw over overlijden #MattDings. 5 jr. collega-verslaggever bij #DeTijd. Romanticus. Verfijnd #schrijver. Veel te jong!’
De tweet
kwam van een bekende uit een ver verleden, Nan Luursema, een tijd lang mederedacteur
van weekblad De Tijd. Enkele maanden geleden had ze me al eens laten weten dat
ze me gevonden had op internet en enthousiast was over mijn blog. Af en toe
twitterde ze wervend rond dat ik zo mooi schreef over mijn ‘dodelijke kanker’.
Ik twitterde terug dat die (prostaat)kanker weliswaar riskant, maar niet per se
dodelijk was. Kennelijk vond ze van wel. En nu wist ze zelfs dat ik inmiddels
was overleden, ‘veel te jong!’
Toen ik
een beetje van mijn verbazing was bekomen, vroeg ik haar via een privétweet om
opheldering, maar een antwoord bleef uit. Dus verzeker ik op deze plaats maar
dat de geruchten over mijn dood sterk zijn overdreven, zoals Mark Twain ooit
zei, toen die net zoiets had meegemaakt.
Blijkens
haar profiel op Twitter heeft Nan Luursema zich naast de journalistiek bekwaamd
in astrologie. Dus misschien beschikt ze over geheime informatie uit de
sterrenwereld en zag ze me wel degelijk aan gene zijde verkeren toen ik zelf
dacht naar Uruguai-Engeland (2-1) te kijken. In elk geval kan ik nu melden dat
mijn eventuele dood gelukkig maar kort duurde en dat ik weer volop leef, en met
genoegen. En nu maar hopen dat men me gelooft.
Foto: Flickr (tom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten