Hij is met afstand de grootste sukkel uit de overlevering.
Maar ook als loser in het kwadraat kun je een grote naam opbouwen. Ik heb het
over Sisyphus, al duizenden jaren jaar beroemd als een ongelukkige die voor
eeuwig is opgezadeld met een even zware als zinloze klus.
Voor wie het even kwijt is: in de Griekse mythologie werd
deze antiheld door de goden gestraft voor zijn hoogmoed. Hij had geprobeerd de
dood te slim af te zijn en kreeg vervolgens levenslang. Hij moest een rotsblok
een berg opsjouwen, dat eenmaal boven weer vrolijk naar beneden rolde, waarna
onze sukkel opnieuw moest beginnen aan zijn sisyphusarbeid.
Niet echt een type om je mee te identificeren, zou je
zeggen. Nillens willens voel ik me toch met hem verwant nu ik mijn rotsblok van
mijn berg zie afrollen.
Eind januari kreeg ik een stent in verband met een
aneurysma. Een gevolg van de operatie was dat mijn conditie erg inzakte. Nu ik
die met vlijtige sessies bij de fysiotherapeut weer redelijk heb opgevijzeld,
zorgt de stent ineens voor problemen. Een verstopping belemmert de doorbloeding
in een been. Dat maakt een nieuwe operatie nodig. Die staat volgende week op
het programma, ongetwijfeld weer gevolgd door een conditionele inzinking,
waarna ik opnieuw kan gaan sjorren aan mijn rotsblok. Beste goden, u bent
bedankt.
Maar ja, goedbeschouwd noopt het leven tot zovéél
sisyphusarbeid. Voor de een is elke werkdag een geval van zinloze arbeid. Een
ander doet vruchteloze pogingen zijn huwelijk te redden. Sommige cabaretiers
slagen er hun leven lang niet in leuk te worden. Heel veel politici proberen
vergeefs vertrouwen te winnen. Schrijvers beginnen aan een oeuvre dat nooit af
zal zijn. Elke dag proberen patiënten tegen beter weten in van hun kanker te
winnen. En hoeveel we ook van ons leven pogen te maken, het eindigt zoals het
begon, in het grote duister van de eeuwigheid. ‘Alles is vermoeiend,’ schreef
Prediker al, ‘zozeer dat er geen woorden voor te vinden zijn.’
Ach, ik ga straks die loopband wel weer op en trek weer braaf
aan de gewichten en haal vooral mijn schouders op. Het gaat er niet zozeer om of
het leven zin heeft, het gaat erom of we er zin in hebben.
Foto:
Flickr (vintagedept)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten