Vandaag doe ik het kalmaan. Niet alleen omdat het
Hemelvaart en dus geen werkdag is, en ook niet omdat ik het meestal kalmaan
doe, maar vooral omdat ik deze dag twee jaar geleden in een stukje heb
uitgeroepen tot Dag zonder Vaart.
Uit luiheid en
uit overtuiging stuur ik mijn pleidooi van toen nog maar eens de wereld in.
Zo’n christelijke feestdag waarvan velen de betekenis amper kennen en die
weinigen nog spiritueel raakt, is een anachronisme, betoogde ik. Maar daarom
hoeven we zo’n snipperdag nog niet terug te geven aan de werkgevers. Laten we
er een nieuwe betekenis aan hechten.
Waarom
maken we er geen Dag Zonder Vaart van? Een dag om te memoreren dat het leven te
veel haast heeft en dat het heilzaam is nu en dan een tandje terug te
schakelen. Jaarlijks krijgen honderdduizenden mensen hartaanvallen,
zenuwinzinkingen en burn-outs van het maatschappelijke tempo. Een vaart die
mensen met beperkingen al helemaal niet kunnen bijbenen en die hun daarmee
nodeloos tot buitenstaander maakt.
Daarom
een Dag Zonder Vaart, of Zondervaartdag. Om het idee kracht bij te zetten
moeten er passende festiviteiten komen. Fietsen op de A2, bijvoorbeeld. We
geven die snelweg van zonsopgang tot zonsondergang aan het langzame verkeer.
Een stoet fietsen, driewielers, scootmobiels, rollators, autopeds en trapauto’s
van 207,8 kilometer: dat haalt vast een aantal internationale
nieuwsprogramma’s.
Restaurants
serveren die Dag alleen slow food. De gemeente Venlo, met als wapenspreuk Festina lente ofwel Haast je langzaam, wordt voor één dag hoofdstad van Nederland.
Matthijs van Nieuwkerk wordt uitgedaagd DWDD voor één keer in heel kalm
spreektempo te presenteren. Radiozenders zenden alleen heel rustige muziek uit.
Op het Lange Voorhout wordt gestreden om het record lijntrekken, op bekende
pleinen staan psychiaters klaar om mensen desgewenst te kalmeren en in een
aantal stadsparken wordt hasjcake uitgedeeld.
Kortom: laten we haast maken met het invoeren
van zo’n dag.
Foto: Flickr (James Bremner)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten